Wycieczka członków Polskiego Towarzystwa Różanego dotarła do Różanki w Szczecinie, ogrodu, który został założony w już 1928r., a w 1935r. rosło tutaj ponad 10 tys. krzewów różanych. Obecny Ogród różany po przebudowie i odnowieniu został otwarty dla publiczności w 2007r. i znajduje się pod opieką Zarządu Usług Komunalnych w Szczecinie. Jest to miejsce, które przyciąga odwiedzających pięknem ładnie utrzymanych, kwitnących bardzo obficie róż, ale też w soboty i niedziele odbywają się tutaj koncerty, potańcówki, warsztaty. Posadzono tu wtedy ponad 9 tys. krzewów różanych.
W południowej części założenia, zagospodarowanej roślinami bylinowymi i jednorocznymi, zbudowano fontannę, składającą się z dwóch zbiorników (górnego i dolnego). Jej częścią były rzeźby czterech ptaków (gęsi lub łabędzie) autorstwa Kurta Schwerdtfegera – stąd też nazwa „Ptasia studnia”. Są tutaj ławeczki dla zwiedzających, a wokół stare drzewa zapewniające cień w upalne dni. Całości kompozycji dopełniają liczne krzewy, także dzikich róż, z których pierwsza zawsze na wiosnę zaczyna kwitnąć ‘Canary Bird’.
Więcej o ogrodzie – TUTAJ
Ze względu na fakt, że pogoda się poprawiła, ruszyliśmy na spacer wzdłuż Parku Kasprowicza, przez Jasne Błonia do Urzędu Miasta Szczecina i z powrotem do Różanki. Zatoczyliśmy pętlę mając okazję zobaczyć jedno z najciekawszych zielonych miejsc w Polsce.
W niedalekiej odległości od Różanki znajduje się Teatr Leśny im. Heleny Majdaniec. To piosenkarka, która zadebiutowała w Szczecinie i przez wiele lat tu mieszkała. Śpiewała z Czerwono-Czarnymi i Niebiesko-Czarnymi, a jej przebój “Rudy, rudy rydz”, nuciła cała Polska.
Teatr Letni im. Heleny Majdaniec to jeden z najpiękniejszych plenerowych obiektów artystycznych w Polsce. Obiekt harmonijnie wkomponowuje się w strome zbocze Doliny Niemierzyńskiej, mając za otoczenie stare parkowe drzewa i urokliwe jezioro Rusałkę. Idea utworzenia w plenerze nowoczesnego miejsca kultury powstała w latach 70. ubiegłego wieku, w ramach społecznej inicjatywy Szczecinian. Projekt amfiteatru z charakterystycznym żelbetowym łukiem stworzył wybitny szczeciński architekt Zbigniew Abrahamowicz, a zbudowano go w 1976r. Symbol amfiteatru – żelbetowy łuk nawiązywał do Łuku Wjazdowego (Gateway Arch) z Saint Louis w USA, projektu wybitnego architekta fińskiego pochodzenia Eero Saarinen’a. Wzniesiony w czynie społecznym amfiteatr został otwarty w 1975 roku przez zespół Mazowsze.
W 2000 r. jedna trzecia widowni została zadaszona, zaś w latach 2020-22 wykonano gruntowną przebudowę amfiteatru polegającą m.in. na jego całkowitym zadaszeniu. w 2015 r. rozpisano międzynarodowy konkurs dla architektów, w którym zwyciężył projekt brytyjskiego studia Flanagan Lawrence z Londynu oraz polskiego architekta Przemysława Kołodzieja.
Na przełomie wieków w bezpośrednim sąsiedztwie amfiteatru umieszczono rzeźbę „Płonace ptaki” (1975) autorstwa Władysława Hasiora. Kompozycja ta została zrealizowana na skarpie przy Zamku Książąt Pomorskich w 1975 r. przez Władysława Hasiora z okazji jego indywidualnej wystawy w Zamku.
Plac Jasne Błonia im. Jana Pawła II, to rozległy zieleniec przed gmachem szczecińskiego Urzędu Miejskiego, który łączy się z Parkiem Kasprowicza. Z jednej strony stoi pomnik Czynu Polaków, a po drugiej pomnik Jana Pawła II wykonany przez Czesława Dźwigaja na pamiątkę mszy polowej odprawionej na Błoniach przez papieża w 1987 r. Pomnik Czynu Polaków jest potocznie zwany pomnikiem Trzech Orłów autorstwa Gustawa Zemły – trzy orły, to trzy pokolenia. Pomnik miał być wyrazem szacunku i podziękowania społeczeństwu Szczecina za odbudowanie i rozbudowanie miasta w ciągu 35 lat od zakończenia II Wojny Światowej.
Nasz pobyt w Szczecinie powoli dobiegł końca i pojechaliśmy zobaczyć ostatni punkt naszego Programu Ogród Dendrologiczny w Przelewicach.
Trzeba w tym miejscu podziękować naszemu koledze Sylwiuszowi za opiekę nad naszą grupą w Szczecinie. Jesteśmy również pod wrażeniem stanu utrzymania zieleni w przestrzeni miejskiej, zwłaszcza, że w Szczecinie zajmuje ona olbrzymie obszary.
PTR
