Z głębokim smutkiem zawiadamiamy, że 29 lipca 2025 r. zmarł w wieku 84 lat prof. dr hab. Jerzy Hetman honorowy członek Polskiego Towarzystwa Różanego, emerytowany nauczyciel akademicki Akademii Rolniczej/Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Pogrzeb odbędzie się 1 sierpnia (piątek) 2025r. o godzinie 14 w kościele parafialnym w Konopnicy k. Lublina.
Prof. Jerzy Hetman urodził się 23 lutego 1941 roku w Węglinku k/Lublina. W roku 1959 podjął studia na Wydziale Rolniczym Wyższej Szkoły Rolniczej w Lublinie, które ukończył w 1964 roku. Pracę naukową rozpoczął w 1962 r. będąc na trzecim roku studiów z chwilą podjęcia tematu pracy magisterskiej, pt. „Wpływ bezpośredni i następczy nawożenia na plon cebul tulipanów oraz ich przydatność do pędzenia pod szkłem i do reprodukcji”, a w roku 1988 otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego i rozpoczął swoją drogę naukową poprzez pełnienie ważnych funkcji w niezliczonych instytucjach, uczelniach, stowarzyszeniach – jego aktywność pod tym względem była unikalna. Był Dyrektorem Instytutu Roślin Ozdobnych i Architektury Krajobrazu Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie, wybitnym specjalistą z zakresu roślin ozdobnych, oddanym wychowawcą wielu młodych pokoleń. Był członkiem wielu organizacji m.innymi: Polskiego Towarzystwa Nauk Ogrodniczych, Polskiego Towarzystwa Agrotechnicznego, Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego, Polskiego Towarzystwa Agrofizycznego i Lubelskiego Towarzystwa Naukowego oraz Polskiego Towarzystwa Miłośników Róż. Naukowo zajmował się roślinami ozdobnymi. Dorobek naukowy i publikacyjny Profesora obejmuje autorstwo lub współautorstwo ponad 500 publikacji, głównie z zakresu podłoży do uprawy roślin ozdobnych pod osłonami, rozmnażania i optymalizacji technologii uprawy roślin ozdobnych w gruncie i pod osłonami, ze szczególnym uwzględnieniem takich gatunków jak: anturium, gerbera, strelicja, róża, goździk, rośliny cebulowe, chryzantema, eustoma. Prowadził badania naukowe „Optymalizacja technologii uprawy róż w nieogrzewanym tunelu foliowym z wykorzystaniem metody przyginania pędów” oraz szereg innych.
Człowiek niezwykle życzliwy, zawsze chętny do pomocy, wychowawca wielu pokoleń studentów ogrodnictwa i architektury krajobrazu. Wszystkim będzie go bardzo brakować. Pozostanie na zawsze w naszej pamięci!
PTR