Ogólne zasady
Trudno jest podać ogólne zasady wykorzystania krzewów róż przy urządzaniu ogrodu, ponieważ zależą one w równym stopniu od warunków przyrodniczych, przestrzeni do wykorzystania, jak i gustów i oczekiwań miłośnika tych pięknych roślin. Warto jednak pamiętać, że:
Sadzenie kilku odmian na jednej rabacie sprawia wrażenie nieładu i uniemożliwia wyeksponowanie urody i walorów poszczególnych roślin. Dlatego, lepszy efekt uzyskamy sadząc kilka krzewów jednej odmiany w zwartej grupie. Dotyczy to zwłaszcza odmian róż niskich, powtarzających kwitnienie.
Róże naturalne, parkowe i historyczne osiągają większe rozmiary i często nie powtarzają kwitnienia. Można je sadzić jako pojedyncze krzewy, zwłaszcza w małych ogrodach. Mogą być one wykorzystane również do tworzenia nieprzycinanych żywopłotów, przy czym rozstawa roślin zależy od rozmiarów osiąganych przez daną odmianę (zalecana odległość między krzewami 0,6 – 1,5 m). Chcąc stworzyć zwartą, trudną do przebycia ścianę możemy rozstawę zmniejszyć do 0,4 – 0,6 m.
Róże możemy uprawiać nawet gdy nie jesteśmy właścicielami rozległego ogrodu. Wiele odmian róż nadaje się do sadzenia w skrzynkach balkonowych, pojemnikach ceramicznych i drewnianych. Dzięki temu dysponując nawet niewielkim terenem lub balkonem możemy cieszyć się z obcowania z tymi eleganckimi roślinami.
Aby uzyskać dobry wzrost i kwitnienie krzewy róż należy sadzić na dobrych glebach, starannie odgruzowanych i odchwaszczonych. Najbardziej odpowiednim podłożem dla róż jest zasobna w próchnicę gleba gliniasto-piaszczysta, o poziomie wód gruntowych 70-100 cm lub większym.
Krzewy róż nawozimy tylko do połowy lipca, stosując nawozy mineralne wieloskładnikowe np. typu Osmocote lub nawozy organiczne np.: obornik, gnojowicę, kompost, mączki kostne itp. Stosując nawozy organiczne unikamy ryzyka przenawożenia.
Jeżeli istnieje konieczność nawadniania róż, podlewamy krzewy od dołu, nie mocząc liści i kwiatów, najlepiej co 3-4 dni dużą ilością wody (20l/m2))
Bardzo korzystnie na wzrost i kwitnienie róż wpływa ściółkowanie gleby np. korą, która ogranicza wyrastanie chwastów, utratę wilgoci i zapobiega zaskorupianiu się ziemi, zwłaszcza po ulewnych deszczach.
Wskazówki uprawy róż z podziałem na rodzaje
Róże naturalne (dzikie) i ich mieszańce
Róże z tej grupy to odmiany odporne na mrozy, choroby i stosunkowo dobrze znoszące niekorzystne warunki glebowe. Znajdziemy tu gatunki dobrze rosnące w pełnym słońcu i takie, które można sadzić w miejscach zacienionych.
Większość róż naturalnych dobrze rośnie na glebach lekko kwaśnych (pH 5,5-6,5), ale także na glebach zasadowych (pH powyżej 7). Dużej ilości wapnia nie tolerują odmiany Rosa rugosa; gatunek ten i jego odmiany znoszą duże zasolenie i kwaśną glebę.
Róże parkowe, historyczne
Odmiany z tego rodzaju należą do różnych grup botanicznych, charakteryzują się silnym wzrostem, dużą odpornością na choroby oraz intensywnym kwitnieniem. O przynależności do róż historycznych decyduje data hodowli lub wprowadzenie do uprawy. Za datę graniczną przyjmuje się rok 1867, w którym została wprowadzona odmiana La France, uważana za pierwszego mieszańca róż herbatnich.
- Róże herbatnie – róże nowoczesne, o pięknych, wydłużonych pąkach, powtarzające kwitnienie
- Róże historyczne – róże starodawne, o rozetkowatych, silnie pachnących (!) kwiatach, często nie powtarzające kwitnienia.
Róże pnące (czepne)
Do tej grupy róż wykorzystywanych do pokrywania powierzchni pionowych zaliczyliśmy:
- Róże pnące, rosnące sztywno (tzw.ramblery) do 3m wysokości
- Róże pnące o wiotkich pędach do 5m wysokości
Obie te grupy charakteryzują się bardzo silnym wzrostem i wymagają mocowania do podpór. Sadzi się je przy ścianach domów, altanach, pergolach, trejażach i ogrodzeniach. Często wymagają okrywania na zimę.
Róże angielskie
Do grupy tej możemy zakwalifikować róże , które łączą romantyzm „starych” odmian z nowoczesnymi osiągnięciami hodowli. Charakteryzują się pięknymi, dużymi kwiatami o pastelowych barwach i silnym zapachu, a ponadto powtarzają kwitnienie.
Róże wielkokwiatowe
Krzewy róż z tej grupy osiągają średnią wysokość (0,5 – 1m) i charakteryzują się dużymi, pełnymi kwiatami osadzonymi na pojedynczej łodydze, dzięki czemu znakomicie nadają się do cięcia do wazonu. Niestety, ze względu na dużą wrażliwość na mrozy, a także na choroby i szkodniki wymagają większej uwagi przy pielęgnacji, a także okrywania na zimę.
Róże wielokwiatowe
Odmiany róż wielokwiatowych charakteryzują się stosunkowo niskim wzrostem, natomiast silnie się krzewią i bardzo obficie kwitną. Kwiaty o różnym stopniu pełności zebrane są w bogate, duże kwiatostany, często dominujące nad liśćmi. Tworzą się z nich wieloletnie, efektowne i długo kwitnące rabaty.
Róże kanadyjskie
Odmiany róż wyhodowane przez dr Swejdę. Odmiany te charakteryzują się dużą mrozoodpornością oraz tym, że nie są podatne na choroby grzybowe. Bardzo dobrze rosną na preriach kanadyjskich – bardzo chłodnych, na których sezon wegetacyjny jest bardzo krótki.
Szkółka Róż Rosarium